Fark var, yola devam martavalı
Cüneyt Sezer
Kabadayılığın raconu eski İstanbul sokaklarında gezinirken yengeç yürümek yasaktı. Her mahallenin bir delisi, bir kabadayısı bir de bütün bunları bir kapta cem eden velisi vardı. O zaman İstanbul güzeldi herhalde. Derdi olana koşanlar ellerinde çevirdikleri tespihlerle Ya Sabır çekerlerdi, öyle her geçenden haraç yoktu sizin anlayacağınız. Vakit o vakitte söylenmiş sözler elime geçti bir kitapta. Bu gün söylense kim bu efendi adam denir. İçlerinden biri var ki bana çok yakın bir tarihi hatırlattı. Yakın tarihin içinde birilerinin sloganlarını hatırlattı…
“Fark edilmek için fark yapmak, fark yapmak için meydan okumak gerekir” dermiş eskinin kabadayıları.
Fark var diyerek hamasiyet edebiyatından öteye geçemeyenler şimdi Çin’de yaşanan vahşete karşı her taraflara afişler asıp yanınızdayız diyorlar. Hatta ileri gidenler var, İstanbul ile Urumçi’ yi kardeş şehir ilan etmek istiyorlarmış. Yahu adamlar kıyıma uğruyor, kardeş şehir olsan ne olur. Kardeşlik kağıtla mı oluyor? Zaten kardeşiz. Elinizi bir kez olsun şu taşın altına koysanıza.
1978 y ılında Dünyalar Savaşı adlı albümde 32. Gün’e jenerik müziği olmuş o meşhur “Eve Of The War” şarkısını hatırlamayan yoktur. Fona da bu müziği koydunuz mu buyurun size Uygurlu kardeşlerimizin derdini paylaşma seremonisi.
Farkı fark yapan şey o kabadayının dediği gibi meydan okumaktır. Bunlar ise o meydan ile afiş asmayı bir sanıyorlar.
Farkının olması için meydan okuyacaksın. Bu devirde meydan okuyacaksan yine eski bir tabirle “martaval” okumayacaksın. İş yapacaksın, çözüm koyacaksın ortaya.
Ortada çözüm yok, fark var!!! Ortada gerçekler yok, fark var!!! Ortada kanayan bir yara, o yaraya merhem olan yok, fark var!!! Türk’e dünyada adım atacak yol kalmamış, bitirmişler ama durmak yok yola devam var!!!
Bu nasıl fark bu nasıl yürümek ben anlamadım. Yahu eskinin kabadayısı dediğin bile dediğini yapardı. Nara atmak ise o iş bitince yapılırdı. Şimdi ortada icraat yok ama herkes nara atıyor.
Bu Uygur Türklerini, kardeşlerimizi kurtaracak ekonomik, sosyal, siyasal herhangi bir çözüm var mı elinizde. Bakıyoruz yok. Bu nasıl fark bu nasıl yol o zaman. Ya gittiğinizi sanıyorsunuz, ya durduğunuzu saklıyorsunuz.
Demem o ki kabadayılık öyle bir mahallede doğmakla olmuyor. Yine demem o ki fark var deyince farklı olunmuyor. Bir tastan su içen kurna kuşları misali yine aynı tas yine aynı hamam sizin anlayacağınız. Ellerinde çözüm yok. Ellerinde bu derdin devası yok.
Uygurlu kardeşim neden bu halde. Bağımsız değil. Neden bağımsız değil, çünkü ekonomisi kendinin değil. Neden değil çünkü kendi parası yok emeğinin karşılığında. Çözüm bu durumda bellidir. Ekonomik olarak güçlü olacak bu adam. Merde de namerde de muhtaç olmayacak o zaman. Ayakları üstünde duracak.
Bir milleti geldikleri yere geri göndermek üzere topyekün tek vücut olmuş anlayışın geri dönsek dahi ne ile karşılaşacağımız ayrıca değerlendirmek gerekiyor. Vandalizm ve vahşet Türkler’ e karşı hiç tükenmeyen bir akınla sürerken bizi ters benzetmeyle “barbar” addedenlerin aydın! kulaklarını ayrıca çınlatıyorum vesselam…
