'Kadınların tarihi her şeyden önce baskı altına alınmışların tarihidir' Andree Michel
Evet düzen böyle kurulmuştu, ne erkek kolay kolay kendisine ait gördüğü yönetim alanlarını kadınla paylaşmaya gönüllüydü, ne de kadın bilinçaltı koşullanması içinde bu köhnemiş değerleri aşabilme cesaretindeydi...
'Ekmek ve gül' isteyen ve bu paslı zincirin halkalarını kırmak isteyen kadınlar ise, tarih boyunca büyük bir dirençle karşılaştılar. Ağır bedeller ödediler.
8 Mart'ın 'Dünya Emekçi Kadınlar Günü' olarak oluşması bu bedeller sonrasında gerçekleşti... Bugün, kimi kadın haklarının kazanılmasında bugünlere nasıl gelindiğinin anımsanması bakımından olduğu kadar, günümüz kadın sorununun irdelenmesi ve bunlara çözüm bulma anlamıyla da önemlidir.
***
8 Mart'ı bir mücadele günü olmaktan çıkarmak, çiçek ve hediyelik eşya satışlarının artmasına yarayan bir güne çevirmek için yine birileri ellerinden geleni yapıyor olsalar da, son birkaç yıldır örgütlü kadınların sesleri daha da gürleşiyor, içeriğine, tarihsel anlamına uygun ve günümüz gerçekliğini de kapsayan bir yapıya dönüşüyor.
Günümüzde kanıksanmış değer yargılarının kendisini en çok hissettirdiği alanların başında kadın sorunu gelir.
Anne-çocuk ilişkisinden kardeş ilişkisine, eş ilişkisinden iş ilişkisine ve sokaktan eve kadar uzanan her mekanda kurulu ilişkilerin bütünü, erkek egemen bir dünyayı ve yapıyı tanımlıyor...
Kadının imgesini metalaştıran vahşi kapitalizmle iç içe geçen feodal değer yargıları, kadının yaşamını çekilmez hale getiriyor. TV ekranlarını, gazete sayfalarını kadınlarla ilgili haberler dolduruyor. şiddetin, işkencenin, taciz ve tecavüzün, namus ve töre cinayetlerinin ardı arkası gelmiyor.
***
Yapılan araştırmalarda Türkiye, feodalizmin daha fazla etkin olduğu ülkeleri de geride bırakmakta, tam bir barbarlığın varlığını göstermektedir.
Türkiye'de; şehirlerde evli kadınların yüzde 18'i, köylerde de yüzde 76'sı eşleri tarafından dövülüyor.
Kadınların yüzde 57,7'si evliliklerinin ilk gününde şiddetle karşılaşıyor.
Aile içi suçların yüzde 90'ını kadına karşı işlenen suçlar oluşturuyor.
***
Acıdır ki; kadına yönelik şiddet, sadece gözaltında, hapishanelerde kullanılmıyor. Birçok kadın için şiddetin merkezini kendi evleri oluşturuyor. Yani kadınlara, kocaları, babaları, erkek kardeşleri şiddet uyguluyor.
Düzeni, sistemi değiştirmeye çalışıyoruz, ama kendimiz değişmiyoruz, değişmeye çalışmıyoruz. Kadın-erkek söz konusu olduğunda mangalda kül bırakmıyoruz ama bunu eşimize, kardeşimize ya da sevgilimize tanımıyoruz. Sokakta, dernekte, partide demokratız; ama evlerimizde birer despotuz. Erkeklerin kadınlara destek olma anlayışı genellikle 'akıl verme' ve 'kadınlara göz kulak olma' sınırlarında dolaşıyor olması samimiyetleri konusunda da şüphe yaratıyor.
Tuhaftır ki kadınları ezilen haline getiren, 'erkek egemen ideoloji'nin taşıyıcısı sadece erkekler değil, kimi zaman kadın da olabiliyor. Kadınların şikayet ettikleri, acısını çektikleri ve ezildikleri düzenin oluşmasını sağlayan biraz da kadınlardır. Tuhaf hatta paradoksal. Tamam, baba evde gerektiği durumda duruma müdahale edip kızına tokatı patlatıyor ve 'hizaya' getiriyor belki, ama esasen önemli olanı, yani ikna ve tatlı baskı ile olan içselleştirme kısmını 'anneler' yapıyor. Kızlar aciz kadınlara dönüşünce sistem tıkır tıkır işliyor.
***
Kadın mücadelesini ciddiye alanlar binlerce yıllık erkek egemen kültürün tüm kurumları ve değer yargılarıyla cebelleşmek ve hesaplaşmak zorundadır. Marx'ın dediği gibi, 'Köhnemiş olandan en çok çekenler, yeni olan için en büyük azimle kavgaya atılacak olanlardır.'
Bu yazı biraz da Şahsi duyarlığımın anımsatmasından kaynaklandı. Yüreğimden,canevimden.
Tüm şahsi güzelliklerinizle iyi ki varsınız diyorum..
Kutlu olsun... 'Ekmek ve gül' için kavgam var diyenlere selam olsun.
A.Hicri Izgören __________________
